Happy ever after.

Ek het 'n probleem met troues. 'n Groot probleem. So groot dat ek in die reël probeer om nie die goed by te woon nie.
Nie dat ek 'n probleem het met die huwelik nie. Wel, nie meer nie. Daar was 'n tyd wat ek gevoel het om te simpatiseer wanneer mense verloof geraak het. Sedert ek egter geseën is met hemel-in-getroude-suburbia, is ek nogal bly wanneer mense vir wie ek lief is ook hierdie tipe liefde vind.
Maar troues...
Dit voel vir my asof dit 'n hele lang seremonie is vir die vrou om haar lewe prys te gee, om op te hou bestaan, sodat sy die res van haar lewe kan leef as "Mev. Piet Poggempoel". Vir oulaas maak ons 'n groot fuss oor haar, sodat sy nie te erg ontsteld sal wees wanneer sy die res van haar lewe voortbestaan as iemand se vrou nie. (Interessante brokkie inligting: in Rusland mag vrouens nie lag op hul troufoto's nie. Hulle moet hartseer lyk, omdat hulle hul vryheid prysgee en vir die res van hul lewens hul mans moet versorg.)
So was ek hierdie week weer by 'n troue. Pragtige seremonie vir twee pragtige mense. Ek het as getuie gedien terwyl die man beloof om sy bruid te versorg, beskerm, lief te hê, om te sien na, en nog bla bla bla. Die bruid beloof om aan hom onderdanig te wees en haar lewe volgens syne te rig.
Is ek al mens wat dink dis absurd? Is ek al mens wat raaksien wat gebeur? Is ek al mens met wie vrouens van 40+ praat oor hoe hulle hul identiteit verloor en ophou bestaan het toe hulle getroud is? Is ek al mens wat my flippen Bybel lees?! (Ek sê "flippen" omdat dit bietjie erg sal wees om die ander "f" woord vir die Bybel te gebruik.) Of dalk is daar 'n drukfout in my Bybel waar daar staan dat man en vrou aan mekaar moet onderdanig wees.
But I digress. Nadat ons bekend gestel is aan Mnr en Mev Poggempoel (want natuurlik kan sy nie eers haar náám behou nie), kondig die pastoor aan dat die paartjie vir mekaar gaan nagmaal bedien. Ek het nog nooit verstaan hoekom mense nagmaal gebruik by hul troues nie, maar ek het ook nog nooit verstaan hoekom mense Bryan Adams se "Everything I do" speel by troues nie, so each to their own. Ek was egter verstom toe ek sien hoe hulle "mekaar" met die nagmaal bedien: hy breek die brood, gee vir haar 'n stukkie en eet self 'n stukkie. Daarna gee hy vir haar 'n slukkie wyn en neem self 'n slukkie. Sy ontvang, hy gee.
Gelukkig het hulle nie kerse doodgeblaas soos wat sommige se ongelukkige gebruik is nie.
Ek wonder hoe 'n troue van twee gay vroue of mans gaan lyk? Dalk gaan die gays ons (ook) hier help om juis vir 'n slag die Bybel ernstig op te neem en om te ontdek dat twee mense wat mekaar liefhet, mekaar dien - as gelykes.